عرش برین است ، آستان محمّد
حضرت جبریل ، پاسبان محمّد

تاج شرافت ، ز فرق اوست مزّین
تخت جلال است ، آستان محمّد

انس و ملک ، پاسدار و گوش به فرمان
تا چه شود صادر از لبان محمّد

در دو جهان ، رحمت خدای ، رسول است
خلق جهان ، میهمان ، به خوان محمّد

از رَهِ تکریم اوست ، در شب معراج
گشته « یَدُالله » میزبان محمّد

نیّر اعظم ، علی ، که نیست نظیرش
نفس نبّی است و جسم و جان محمّد

زهرة زهرا ، که هست عصمت کبری
ماه فروزان آسمان محمّد

تا که نیازاردش اشعّة خورشید
پردة ابر است ، سایبان محمّد

رونق حُسنش ، جمال ماه شکسته
گل خجل از عطر بوستان محمّد

گرمی عشق است و آشتی به کلامش
مهر کجا ، قلب مهربان محمّد

ناز نبی را کشد خدای ، که طاها
رنجه مبادا شود روان محمّد

سورة « وَاْلعَصْرْ » و شرح آیت خسران
رمز نهانی است از زمان محمّد

درک نکردند چونکه اوج کمالش
اکثر اصحاب و پیروان محمّد

هر چه ورق می زنیم دفتر عمرش
حسرت و رنج است ، داستان محمّد

سوختن و ساختن به مکر « ابوبکر »
سخت ترین بخش امتحان محمّد

همچون « عمر » داشتن مصاحب جاهل
رنج و عذاب و غم نهان محمّد

« عایشه » یا رب چه ها بحقّ نبی کرد
آنکه نمک خورده بود و نان محمّد

« هیچ نبی مثل من ندیده اذیّت »
آه ، ازین آتشین بیان محمّد

نالة زهرا ، میان آن در و دیوار
بوده همآهنگ با فغان محمّد

کی شود آن دم ( حسان ) که حضرت احمد
خوانَدَم از لطف خود ، ( حسانِ ) محمّد

 ندای خوبی